Η έξαψη του 1968 έχει σβήσει προ πολλού και η βαριά ομίχλη του 1970 έχει εγκατασταθεί για τα καλά. Στο Παρίσι, ωστόσο, η ομάδα “Νάδα” εξακολουθεί να διατηρεί μαχητικό δεσμό με τα επαναστατικά της όνειρα. Συνδέοντας έναν αναρχικό που τον ορφάνεψε ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος, έναν βετεράνο ελευθεριακό κομμουνιστή της Γαλλικής Αντίστασης, έναν απογοητευμένο καθηγητή φιλοσοφίας σε λύκειο, έναν συνεσταλμένο σερβιτόρο, έναν ανίατο αλκοολικό και μια ασυμβίβαστη νεαρή γυναίκα με σπίτι στην εξοχή, η ομάδα “Νάδα” σχεδιάζει να απαγάγει τον Αμερικανό πρέσβη και απευθύνει προσκλητήριο στα όπλα.
Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Μια γραφή τόσο σκοτεινή που προσδίδει νέο νόημα στη λέξη νουάρ”. (FREDERICK MEZIES)
“Μετά τον Μανσέτ, το αστυνομικό μυθιστόρημα στη Γαλλία φέρει μια σφραγίδα κι έναν τόνο που το μετέτρεψε σε εισβολή στο καθημερινό, σε επιθετική έφοδο στους τύπους, σε βίαιη επανάσταση μέσα σ’ ένα λογοτεχνικό είδος έως τότε ένοχο για εφησυχασμό, αλλά πλέον απροσδόκητα ανατριχιαστικό. Και το Νάδα είναι αναμφισβήτητα το αριστούργημα του Μανσέτ”. (PACO IGNACIO ΤΑΙΒΟ II)
“Το είδος της βίας στην οποία ο συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ είχε ροπή είναι το είδος εκείνο που ξεσπάει πάνω σε μια συμβιβασμένη ειρήνη σαν εισβολή με βομβαρδιστικό, κι όμως ξετυλίγεται με μια σχεδόν χορογραφημένη ευκινησία. Ο Μανσέτ ήταν συγγραφέας του επείγοντος και του δαιμόνιου, της οικονομίας και της λακωνικής ψυχραιμίας, και η αφηγηματικότητά του αγγίζει τη μορφή του ανακοινωθέντος”.