Μέσα σε ήλιους και φεγγάρια

Δες το πράσινο άστρο – θα γυρεύει τον πύργο του· στην αφώτιστη θάλασσα μια καμπάνα χτυπά και σπαν τ’ αμύγδαλα της πάχνης ένα-ένα· από τον γκρεμισμένο τοίχο με τα μούσκλια το πανηγύρι των χρυσόφτερων ξεκίνησε μα τα κοτσύφια στον ανάστατο ναό τους θα ψάλουν μόνον οιωνούς της φαντασίας. Και ξάφνου ανάβει ο ουρανός, οτσαλαπετεινός φορά το δροσερό του στρέμμα και γυροφέρνει αδιάκοπτα – επικρατεί ένα βασίλειο κυματιστό και κρυσταλλένιο που μεγαλώνει με το βλέμμα των αμέτρητων καρπών. (απόσπασμα από το «Μέσα σε ήλιους κα ιφεγγάρια»)