Ποιήματα

Στοπ. Επάνω σ’ ένα σύννεφο ακουμπάω το φορτίο των αποσκευών μου και του κουρασμένου σώματός μου. Θαυμάσιος τόπος, όπου φτάνω πρώτη μου φορά. Κοιτάζω ολόγυρα. Λοιπόν ετούτη η επιφάνεια η καλοσυγυρισμένη ο πολυύμνητος είναι ουρανός. Θα δούμε! Σπιθίσματα, κάτι που στραφταλίζει και γυαλίζει σα βόμβος μαλακός. Είναι ένα σύννεφο ή μάλλον οι αποσαρκωμένοι που γλιστρούν απαλά. «Φτερό στον άνεμο η γυναίκα μοιάζει». (απόσπασμα από τα ποιήματα του Βλάντιμιρ Μαγιακόβσκη σε απόδοση και πρόλογο του Γιάννη Ρίτσου)