Η αγία ξένη της Πετρουπόλεως

Οι αρετές είναι υπόστατες καταστάσεις και όχι αξιολογικές. Αλλαγή του στημονιού και του υφαδιού της καρδιάς, όχι προσαρμογή της συμπεριφοράς στα… χρηστά ήθη! Είναι ανατύπωση του ήθους του Χριστού, όχι… χρηστοήθεια. Ο μοραλισμός δεν ήταν ποτέ τρόπος ουσιαστικής ζωής, ήταν πάντα μια φενάκη. Πολύ περισσότερο σήμερα. Η κατάθλιψη έχει γίνει η μάστιγα της εποχής μας γιατί οι άνθρωποι δεν ξέρουν και δεν θέλουν να χάνουν! Όμως οι συνθήκες δεν είναι πάντοτε δυνατόν να ρυθμιστούν από μας! Μπορούμε και να χάσουμε… Δεν θα κερδίζουμε πάντοτε. Και τότε; Η αυταπάτη του εγωισμού της αξιοπρέπειας και ο θυμός που γεννιέται από την αφελή ανασφάλεια της έλλειψης εμπιστοσύνης (πίστεως) στον Χριστό, κάνει τους ανθρώπους να τυραννιούνται στο μαγγανοπήγαδο αναπάντητων αναπάντητων ερωτηματικών: Γιατί αυτό; Γιατί εκείνο; Γιατί σε μένα;; Ατυχώς με τέτοια διαδρομή εγκαθίσταται στην ψυχή του ανθρώπου, αποθάρρυνση, απογοήτευση, θλίψη και, όταν το πράγμα προχωρήσει, και άλλα παράγωγα των συμβουλών του σκυθρωπού διαβόλου!